Şeyler’e dair başka ne anlatacağımla ilgili net bir fikrim yok ama anlatmaya devam edeceğim. ‘Şeyler’ kişisel hikayemin en açık hali. O yüzden anlatması hem zor hem de garip. Uzun uzun düşündüm bunları. Tekrar tekrar anlatmak istemediğim ve hiç anlatılmamış olmasına katlanamadığım şeyleri anlatacağım. Yazması zor, yayınlaması ise baya karma karışık bir duygu. Sonunda bana huzur mu verir yoksa daha çok huzursuzluk mu ya da çaresizlik mi bilemiyorum.
Şeyler’i diğer yazılarımdan ayrı bir bölüme koydum ve genellikle duyurusunu yapmıyorum. Okumasını istediklerimle yazdıkça paylaşıyorum. Ayrıca merak edenlerin isterlerse baktıkları yarı kişisel bir alan. Sanıyorum öyle de kalacak.
Anlattığım benim hikayem ama başına benzer şeyler gelenler, tanıklık edenler, kafasını yana çevirenler…
Şeyler’e konu olan yıllar boyunca Topal Memed dedemin ve Nazmiye hanımın çok ayrı bir yeri oldu benim için. Sağolsunlar azıcık rahat edebildiğim zamanlar onlarla geçti. Gençken de hafız sağolsun aile diye, din diye gönlümü kırmadı. Dönünce bütün bunları onunla konuşmayı çok istiyordum. Döndüğümde o da gitmişti. Bu zamanda, bu kadar şeyle, bu kadar tek başıma kalmışlığımın ne kadar zor olduğunu anlatamam.